Zo zwart als roet…

Vorige week had ik een afspraak in Café Stanislavski op het Leidseplein.

Laat dit nu een geheime ontmoetingsplaats zijn voor zwarte Pieten? Na een handje pepernoten vroeg ik verlegen of ik met ze op de foto mocht, want wanneer kríjg je zo’n kans! En dat mocht! Kan ik later doorvertellen aan mijn kleinzoon Seb, als hij wat ouder is! ‘Weet je dat oma, lang geleden, met een heleboel Pieten op de foto mocht?’  Met de zwartepietendiscussie in het hoofd keek ik ze nog eens goed aan.

Warempel, linker-Piet zag heel wat zwarter dan rechter-Piet. ‘Een kwestie van in de goede rij gaan staan bij de Kleurtjes Piet’, vertelde linker-Piet mij. Het is zó simpel!

Zijn het geen pláátjes?

En kijk ze eens aan: zijn het geen plaatjes?